مقایسه دیدگاه مربیان بالینی و دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی درباره وضعیت آموزش بالینی رشته‌های توان‌بخشی در سال 93-1392

زمینه و هدف: دوره‌های کارآموزی به لحاظ اهمیت، به عنوان قلب آموزش حرفه‌ای شناخته‌ می‌شود؛ چرا که بیش از 50 درصد وقت دانشجویان در محیط‌های بالینی و کارآموزی سپری می‌گردد. در نتیجه، کسب صلاحیت لازم در انجام مهارت‌های بالینی مستلزم وجود محیط آموزش ‌بالینی مؤثر است. در این مورد، دست‌اندرکاران آموزش با شناخت یک محیط آموزشی اثربخش می‌توانند دیدگا‌ه‌های مربی و دانشجویان بالینی را در نظر گرفته، بدین‌وسیله آموزش ‌بالینی را غنی‌تر سازند. این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه مربیان و دانشجویان درباره وضعیت آموزش بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی تهران صورت گرفت. روش کار: پژوهش توصیفی- مقطعی حاضر در سال 93-1392 انجام شد. بر اساس نمونه‌گیری در دسترس و معیارهای ورود به مطالعه، تعداد 54 نفر مربی ‌بالینی و 178 نفر دانشجو از رشته‌های ارتوپدی فنی، فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتار درمانی در مطالعه شرکت کردند. تمام افراد، پرسش‌نامه ارزیابی وضعیت آموزش بالینی در رشته‌های توان‌بخشی را تکمیل نمودند. پس از وارد کردن داده‌های پرسش‌نامه‌ها در نرم‌افزار SPSS، در مجموع میانگین امتیازات مربیان بالینی و دانشجویان در مورد حیطه‌های آموزش بالینی در سه دسته «خوب، متوسط و ضعیف» طبقه‌بندی گردید. برای تحلیل آماری داده‌ها از آمارهای توصیفی (فراوانی و میانگین) و جهت قضاوت در مورد تفاوت دیدگاه مربیان بالینی و دانشجویان درباره حیطه‌‌های آموزش بالینی و ارتباط بین متغیرهای مطالعه از آزمون‌‌های Independent t، ANOVA و تساوی واریانس‌ها استفاده شد. یافته‌ها: بین دیدگاه مربیان و دانشجویان فقط در مورد حیطه آموزش گیرندگان بالینی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد (006/0 = P). بین دیدگاه مربیان بالینی با توجه به تحصیلات آ‌ن‌ها در مورد «حیطه ارزشیابی بالینی» تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (034/0 = P). با توجه به جنسیت مربیان بالینی، در حیطه آموزش گیرندگان بالینی تفاوت آماری مشاهده شد (044/0 = P). بین دیدگاه دانشجویان فقط با توجه به رشته تحصیلی آن‌ها به غیر از حیطه مدیریت، در مورد سایر حیطه‌ها اختلاف آماری وجود داشت. بیشتر مربیان بالینی و دانشجویان وضعیت کلی آموزش بالینی را متوسط ارزیابی کردند. نتیجه‌گیری: وضعیت آموزش بالینی رشته‌های توان‌بخشی دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی نیازمند تأمین جامع‌تر امکانات و تجهیزات محیط بالینی، بازنگری در مدیریت و ارزشیابی آموزش بالینی برای بهبود شرایط کنونی می‌باشد.